Puszcza Kozienicka stanowi najciekawszą część Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych. Równinny krajobraz polodowcowy urozmaicają wzniesienia wydmowe z charakterystycznymi „tugami\" oraz malownicze doliny rzek Radomki i Zagożdżonki. Różnorodność krajobrazu podkreśla także wielorakość form ukształtowania terenu oraz bogactwo świata roślin i zwierząt. Najcenniejsze przyrodniczo obszary to fragmenty puszczy z niezmienionym od wieków krajobrazem i roślinnością. Te najcenniejsze przyrodniczo obszary objęto ochroną w formie 15 rezerwatów. Dla ich nadzoru 28 czerwca 1983 roku powołano Kozienicki Park Krajobrazowy. Najwcześniejsze wzmianki o Puszczy Kozienickiej pochodzą z 1224 roku, kiedy to Leszek Biały przyznał biskupowi Iwanowi prawo łowienia bobrów na rzece Zagoż-dżonce. W średniowieczu puszcza znajdowała się na trasie Kraków - Wilno, co powodowało, że była miejscem przejazdów znamienitych kupców oraz pobytów wielu królów. Do dzisiaj trakt nosi nazwę Królewskiego Gościńca (Królewskiej Drogi). Szczególnie często bywał tutaj Władysław Jagiełło, ponieważ było to ulubione miejsce polowań króla. W latach 1403 - 1434 odwiedził ją 23 razy. Tutaj też odbyły się tzw. „wielkie łowy” mające na celu zgromadzenie zapasu mięsa na wojnę z Krzyżakami w 1410 roku.